Μολύκρειο

Μολύκρειο

Το Αρχαίο Μολύκρειο βρισκόταν στις τελευταίες δυτικές εσχατιές της Δυτικής Λοκρίδας, κοντά στα όρια της Αιτωλίας, στην επικυριαρχία της οποίας περιήλθε αργότερα. Ήταν κοντά στο ακρωτήριο Αντίρριο, το οποίο εντασσόταν στην περιφέρειά της και ονομαζόταν Μολυκρικόν Ρίον. Αρχαίος αγροτικός οικισμός, που ανακαλύφθηκε 1 περίπου χιλιόμετρο βόρεια του Αντιρρίου στη θέση Δραγατσιά, κατά τις εργασίες σύνδεσης της Γέφυρας με την εθνική οδό, επιβεβαιώνει ότι το αρχαίο Μολύκρειο απλωνόταν από το Αντίρριο μέχρι τον Άγιο Γεώργιο Μολύκρειου.

Ήταν οχυρωμένη πόλη και εξαιτίας της θέσης της κοντά στην είσοδο του Κορινθιακού Κόλπου, είχε μεγάλη στρατηγική σημασία, ιδιαίτερα για τις ναυτικές επιχειρήσεις. Διέθετε λιμάνι αφιερωμένο στον Ποσειδώνα, ενώ υπήρχε και περίλαμπρος ναός αφιερωμένος σ’ αυτόν. Αυτό συνετέλεσε στο να αναπτυχθεί το Μολύκρειο ως εμπορικό κέντρο της περιοχής. Το Μολύκρειο ιδρύθηκε μετά την κάθοδο των Δωριέων στην Πελοπόννησο και υπήρξε αποικία των Κορινθίων τον 7ο π.Χ. αιώνα και ύστερα των Αθηναίων κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου στα μέσα του 5ου αι.

Το 431 π.Χ. καταγράφεται ναυμαχία μεταξύ των Αθη- ναίων, υπό τον στρατηγό Φορμίωνα και των Λακεδαιμονίων, με αρχηγό τον Κνήμονα. Οι Λακεδαιμόνιοι υπέστησαν πανωλεθρία και κατέφυγαν στο Ρίο, ενώ οι Αθηναίοι νικητές προσάραξαν στο Μολυκρικόν Ρίον. Όμως στο 426 π.Χ. το Μολύκρειο καταλήφθηκε από τους Λακεδαιμόνιους. Φαίνεται ότι περιήλθε στους Αιτωλούς μετά την κατάληψη της Ναυπάκτου το 338 π.Χ. Το αρχαίο Μολύκρειο εντοπίζεται στη θέση Ελληνικό του Μολυκρείου, παρότι λέγεται Ελληνικό της Βελβίνας. Από τις ανασκαφές στην περιοχή έχει αποκαλυφθεί η στενή και επιμήκης τειχισμένη ακρόπολη. Στον περίβολό της έχουν αποκαλυφθεί καλοδιατηρημένα τα θεμέλια μεγάλου δωρικού ναού του 4ου π.Χ. αιώνα, αφιερωμένου στον Ποσειδώνα. Το σχήμα του είναι επίμηκες ορθογώνιο και η κρηπίδα του κατασκευασμένη από φαιό και ασβεστόλιθο έχει τρεις αναβαθμούς. Φαίνεται ότι ο ναός αυτός δεν πρόφθασε να ολοκληρωθεί. Η χρονολογία κατασκευής του δεν μπορεί να είναι πριν το 400 π.Χ.. Έχουν βρεθεί επίσης και άλλα οικοδομήματα, μεταξύ των οποίων μια κυκλική δεξαμενή και μια στοά.

Το Τοπικό Διαμέρισμα του Μολύκρειου περιλαμβάνει και τους οικισμούς Πλατανίτης, Άνω Πλατανίτης και Φραγκαίικα. Το Μολύκρειο με το παλιό του όνομα Μούι (Μούη) είναι μεταπαναστατικός οικισμός. Προεπαναστατικός οικισμός στην ίδια περιοχή είναι το χωριό Άγιος Γεώργιος που βρίσκεται σε περίοπτο λόφο (281 μ.), ΒΔ του Μολύκρειου. Εδώ υπήρχε βυζαντινή μονή. Κοντά στο ναό μέσα στο γούπατο υπάρχει το τοπωνύμιο Παλιοχώρι, μια περιοχή γεμάτη κεραμίδια. Στο λόφο του Αγίου Γεωργίου, όπου βρίσκεται ο ομώνυμος ναός και η θέα είναι απέραντη, υπάρχουν τεράστιες κροκάλες οι οποίες εντυπωσιάζουν. Η πλάκα που βρίσκεται στη νότια είσοδο του ναού έχει την κτητορική επιγραφή και δεν διαβάζεται εύκολα, καθώς έχει σκεπαστεί από τον ασβέστη. Έχουν γραφεί δύο αναγνώσεις 1851 και 1862. Σε μια χαράδρα στην Περδικόλακα βρίσκεται το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής που χτίστηκε στα 1851. Η κτητορική επιγραφή βρίσκεται πάνω από την τοξωτή νότια είσοδο. Στην κατάληξη της Παλατράχης βρίσκεται το ξωκλήσι Ανάληψη του Χριστού που κτίσθηκε γύρω στο 1975 επί παλαιών θεμελίων. Πέτρινο γεφύρι του τελευταίου τετάρτου του 19ου αι. βρίσκεται στο Πλατανόρεμα (Κάκαβος) κοντά στον Πλατανίτη, στα όρια Ναυπάκτου και Αντιρρίου.

Άλλα αξιοθέατα είναι οι παραλίες του Πλατανίτη καθώς επίσης και η διαδρομή που ξεκινά από τα υψώματα του Πλατανίτη και καταλήγει στην Κλόκοβα, όπου προσφέρει μοναδική θέα σε όλο το Δήμο του Αντιρρίου. Στο Μολύκρειο, τον Ιούνιο στη γιορτή του Άϊ Γιάννη του Ριγανά, ανάβουν φωτιές και τις περνούν πηδώντας και προσφέρεται ψητό αρνί.